Wystawa prac Stanisława Fijałkowskiego

Galeria Re:Medium

Piotrkowska 113

wernisaż: 26.10.2012, godz.18.00

26.10.2012 - 24.11.2012

Wystawa obrazów i grafik komputerowych z okazji jubileuszu 90-lecia Urodzin Artysty.

kurator: Elżbieta Fuchs

Cokolwiek robię, lub nad czymkolwiek zamyślam się, pochylam się nad Nieznanym. Wierzę głęboko, że źródłem sztuki jest praca wykonywana z oddaniem i w gruncie rzeczy bezinteresowna. Żywię przy tym nadzieję i pragnę najmocniej dostąpienia swego rodzaju iluminacji przez oddanie się bez reszty samemu malowaniu i niczemu więcej — spełnieniem zaś tej ufności jest wydobycie wewnętrznego światła obrazu promieniującego nad ogromem rzeczy i pytań. Technicznie rzecz biorąc kładę na powierzchni płótna barwę obok barwy, lub nawet maluję ją jednym kolorem w taki sposób, żeby w absolutnej ciszy obraz rozpoczął swoje niesłychanie dyskretne jarzenie się widoczne wewnętrznym okiem. Barwy doprowadzone do świecenia mają swoją przestrzeń, nie są już tylko pomalowaniem powierzchni. Posiadają też określoną dynamikę, są w potencjalnym ruchu, porywają nas. Czym jest owo wewnętrzne światło? Jest doskonałym symbolem całości, czyli świata, objawieniem, epifanią tajemnicy wszelkiego bytu. Wewnętrzne promieniowanie obrazu jest owocem działań na wskroś sakralnych, które umożliwiają transformację materialnej struktury w żywą formę duchową. Świecący takim światłem obraz ujawnia swoje prawdziwe życie i zniewalające piękno. Jest spełnieniem świadomych i nieświadomych dążeń, zaspokojeniem naszych jawnych i ukrytych pragnień — może nawet w większym stopniu, niż jakiekolwiek inne dzieło sztuki, ponieważ obraz jest głębiej zakorzeniony w podstawach naszej psychiki, bliższy nieświadomości indywidualnej i zbiorowej, mitowi i kulturze.

Stanisław Fijałkowski, fragment Przemówienia z okazji otrzymania doktoratu Honoris Causa w łódzkiej Akademii Sztuk Pięknych im. Wł. Strzemińskiego, wrzesień 2002 roku

Stanisław Fijałkowski (ur. 4 listopada 1922, Zdołbunów na Wołyniu).

Studia w latach 1946-51 w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi pod kierunkiem profesorów Władysława Strzemińskiego i Stefana Wegnera. Dyplom w pracowni prof. Ludwika Tyrowicza. Od 1947 do 1993 roku związany pracą dydaktyczną z PWSSP, początkowo jako młodszy asystent, następnie docent, profesor nadzwyczajny, a od 1983 – profesor zwyczajny; pełnił także funkcje Prorektora i Dziekana Wydziału Grafiki, którego był jednym ze współorganizatorów; jest również doctorem honoris causa macierzystej uczelni.

W roku akademickim 1989/90 wykładał gościnnie na Uniwersytecie w Giessen, prowadził również seminaria w Mons (1978, 1982) i w Marburgu (1990).

Jest członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Drzeworytników XYLON, pełnił też funkcję przewodniczącego Polskiej Sekcji tego stowarzyszenia, a od 1990 roku jest wiceprezydentem jego Międzynarodowego Zarządu Głównego. Ponadto w latach 1974-1979 był wiceprezesem Polskiego Komitetu AIAP (Association Internationale des Arts Plastiques), należy do Europejskiej Akademii Nauk i Sztuk w Salzburgu oraz do Belgijskiej Królewskiej Akademii Nauki, Literatury i Sztuk Pięknych w Brukseli.

Prace Stanisława Fijałkowskiego były prezentowane na kilkuset wystawach zbiorowych i indywidualnych w kraju i za granicą. Artysta reprezentował Polskę na Biennale w São Paulo (1969) i na Biennale w Wenecji (1972).

Laureat licznych nagród i wyróżnień, m.in. Złotego Krzyża Zasługi (1972), Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski (1979), Nagrody Miasta Łodzi (1988), Nagrody Państwowej w dziedzinie sztuki (1990), Krzyża Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski (1993), dwukrotnie zdobywał także Medal Honorowy na międzynarodowej wystawie Małe Formy Grafiki, Polska – Łódź (1979, 1985).

Prace Artysty znajdują się w licznych zbiorach publicznych i prywatnych w Polsce i za granicą, m.in. w MoMA w Nowym Yorku, Tate Gallery w Londynie, Graphische Sammlung Albertina w Wiedniu, Kunsthalle w Hamburgu i Hanowerze, Narodni Galerie w Pradze, Galerii Trietiakowskiej w Moskwie, Muzeach Narodowych w Gdańsku, Krakowie, Poznaniu, Szczecinie, Warszawie, Wrocławiu, Muzeum Okręgowym im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, Muzeum Sztuki w Łodzi i Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi.

Od prawie czterdziestu lat systematycznie prowadzi raptularz malarski.

Od lat również kręci filmy Kamerą Super-8.

Przetłumaczył na język polski i wydał dwie książki Wasyla Kandynsky’ego: Punkt, linia, płaszczyzna oraz O duchowości w sztuce, a także Świat bezprzedmiotowy Kazimierza Malewicza.