Piotr Pasiewicz. Moc wyobraźni

Galeria Bałucka

Stary Rynek 2

wernisaż: 07.02.2013, godz.17.00

07.02.2013 - 03.03.2013

Piotr Pasiewicz – urodzony w 1979 w Łodzi. Studia na Wydziale Grafiki i Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych im. Wł. Strzemińskiego w Łodzi w Pracowni Malarstwa I (Otwarta Księga) prof. Andrzeja M. Bartczaka.
Twórczość w zakresie grafiki warsztatowej, rysunku, performance, wideoartu i krótkich form filmowych.
W 2011 otrzymał stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. 
Ma na swoim koncie liczne wystawy zbiorowe i indywidualne, m.in. w Galerii Manhattan w Łodzi (2003), Muzeum Kinematografii w Łodzi (2006), Muzeum Książki Artystycznej w Łodzi (2008), Muzeum w Sieradzu (2008), Galerii ImpART we Wrocławiu (2011), Galerii Arttrakt w Wrocławiu (2011), Muzeum w Głownie (2012), Muzeum Sztuki Współczesnej we Wrocławiu (2012), na Festiwalu „Fluo Session 2” w Łodzi (2008), Festiwalu Firmament w Kielcach (2009), V Festiwalu Dialogu Czterech Kultur (2006), IV Międzynarodowym Festiwalu Animacji Reanimacja (2007), w Instytucie Historii Sztuki we Wrocławiu (2007) i w Łodzi (2009), Urzędzie Miasta Łodzi (2006), Mazowieckim Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia” w Radomiu (2010), IFF – Interdisciplinary Fringe Festival we Wrocławiu (2011), 14. międzynarodowym triennale Małe Formy Grafiki, Polska - Łódź ‘2011 (Miejska Galeria Sztuki w Łodzi – Galeria Willa), 6. Festiwalu Kina Niezależnego „OFF jak gorąco” w Łodzi (2010), Festiwalu Underground.PL w Białymstoku (2009), Festiwalu Dom w Tykocinie (2010).

Dzieła Pasiewicza nie są realistyczne. Jak przyznaje twórca: „Rzeczywistość niknie, kiedy powstają nowe światy”. Widz dostaje się do krainy pełnej ekspresji i metafizyki.

Łódzki artysta stosuje wiele technik w celu ukazania różnorodności materii życia. Linoryt, malarstwo, rysunek, graffiti spotykają się w tej twórczości. Pasiewicz włącza do swojej pracy zarówno przypadek, jak i w pełni przemyślane działania. W jego dziełach obecne są  formy spontaniczne oraz dopracowane co do jednej kreski. (…)

Różnorodne twory ukazują, że sedno tkwi w instynkcie, ruchu, krzyku, a przede wszystkim w geście. Jego rola jest bardzo ważna dla Pasiewicza. Uważa go za wyzwolony impuls, w którym najlepiej krystalizuje się duch. Twórcę fascynuje pierwotność gestu, jego czystość, brak otoczek cywilizacyjnych i kulturowych. Stara się oddać tę atawistyczną atmosferę w obrazach. One pośrednio prezentują siłę gestu, gdyż hamują ją swoją plastyczną materią. Pomimo tych ograniczeń, dzieła tego artysty przenika duch sztuki dzikiej, nieracjonalnej, magicznej. (…)

Oddawane wizje są grą zarówno na różnych planach kompozycji, jak i emocji. Ich pulsowanie można wyczuć w liniach, jak w tętnicach. One są żyłami obrazu, które przewodzą uczucia. Spod każdego dzieła przebija wibracja wrażeń. W przypadku tych prac sfera plastyczna nierozerwalnie wiąże się z psychiczną, gdyż artysta uzyskuje bardzo ekspresyjne efekty. Odbiorca zostaje umieszczony w głębinach obrazu i płynie przez procesy stawania się, przemieniania, niszczenia, doświadczając ich w pełni. (…)

Artysta przedstawia nowe obrazy wnętrza jako metaforyczne odniesienia do tego, co dzieje się w każdej istocie. Dla niego sztuka jest manifestacją życia, świadectwem, demonstracją energii, sposobem na spełnienie potrzeby poszukiwania własnej prawdy, a poprzez nią - prawdy ogółu…

Marta Motyl

(fragmenty tekstu do folderu wystawy)