Rzeźba, rysunek

Galeria Re:Medium

Piotrkowska 113

wernisaż: 31 marca 2017, godz. 18.00

31.03.2017 - 29.04.2017

kurator: Gustaw Romanowski

projekt ekspozycji: Władysław Jagiełło

Sztuka Jadwigi Janus we wszystkich etapach twórczych dokonań rzeźbiarskich zawsze odwoływała się do emocji, a jej odbiór to niezmiennie doświadczenie intuicyjne. Ta rzeźba zawsze była na swój sposób figuratywna, ale – poza projektami pomników i kilkoma nielicznymi i bardzo osobistymi realizacjami portretowymi – artystka nie próbowała nigdy odtwarzać wprost form przedstawiających ani nawiązywać w sztuce do świata realnie znanego. Można jedynie w jej bardzo autonomicznym obrazowaniu, dopatrywać się inspiracji czerpanych z paleontologii, z analizy struktur kostnych, ze śladów przyrodniczych czy nierozpoznanych przez naukę wykopalin.(…)

(…) można widzieć w dziele Jadwigi Janus także ślady wyraźnego dyskursu między dwiema formami: tymi bardziej wymiernymi, zaczerpniętymi niby z architektury oraz tymi, które są projekcją zoomorficznych kształtów, wyzwolonych od geometrycznych rygorów. Małe rzeźby odlane w brązie, obok użycia do ich stworzenia szlachetnej metody odlewów na tzw. wosk tracony, są swoistym przykładem takiej ideowej dychotomii. Jest w nich przede wszystkim zawarta jasna, pięknie zarysowana harmonia między bryłą a prześwitami, pozwalająca, z niesłabnącym efektem estetycznym, oglądać te miniatury rzeźbiarskie z dowolnie wybranego punktu obserwacji. Można widzieć w tych rzeźbach, które artystka nazwała „Zwierzoczłekoowadami” tylko eksperyment formalny – kiedy z kanciastych „uporządkowanych” form wykształcają się poszarpane, zbrylone lub obłe formy całkowicie odmienne – ale można też dostrzec ewidentną metaforę ukazującą jak gdyby ewolucyjny proces zamiany dwóch odrębnych bytów. Tu pamięć artystki o obserwowanych w naturze procesach powolnego ginięcia, przeistaczania, atrofii, rozpadu stworzyła wyraźną rzeczywistość symboliczną.

Gustaw Romanowski 

fragment tekstu do katalogu wystawy

Jadwiga Janus studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie na Wydziale Rzeźby w pracowni prof. Xawerego Dunikowskiego. Dyplom uzyskała w 1957 roku. Mieszka w Łodzi. Laureatka Konkursów: na projekt Pomnika Martyrologii Dzieci w Łodzi (II nagroda, 1968), na projekt Pomnika Czynu Rewolucyjnego w Łodzi (I nagroda, 1973), na pomnik Bohaterów Walk o Wał Pomorski (wyróżnienie, 1975).