:: OBRAZ. SŁOWO. TUWIM - PROJEKT INTERDYSCYPLINARNY

Obraz. Słowo. Tuwim - projekt interdyscyplinarny

Obraz. Słowo. Tuwim - projekt interdyscyplinarny

Galeria Re:Medium

Piotrkowska 113

wernisaż: 05.09.2013, godz. 18.00

05.09.2013 - 05.10.2013

kurator, reżyser: Marek Strąkowski
koordynatorka projektu: Małgorzata Dzięgielewska

 

 

Punktem wyjścia do stworzenia projektu jest Rok Juliana Tuwima, pisarza urodzonego (w 1894), przez wiele lat mieszkającego tutaj (do 1916) i silnie z Łodzią związanego. Tu także debiutował jako poeta.

 

Projekt „Obraz. Słowo. Tuwim”, inspirowany poematem Juliana Tuwima pt. „Bal w Operze”, tworzą trzy komplementarne części: wystawa malarstwa, spektakl happeningowy i film animowany.

 

Część plastyczną projektu stanowią prace siedmiu artystów młodego pokolenia (w tym debiutantów). Powierzono im zadanie namalowania obrazu, który będzie malarską egzemplifikacją wybranego fragmentu poematu „Bal w Operze”, w stylistyce i konwencji odpowiadającej refleksji i wrażliwości każdego z młodych twórców. Autorami zaproszonymi do udziału w projekcie są: Daniel Cybula, Andrzej Fydrych, Damian Idzikowski, Magdalena Kacperska, Tomasz Krawczyk, Paweł Kwiatkowski i Jan Wasiński.

 

Spektakl happeningowy przedstawi poemat „Bal w Operze” przetransponowany przez reżysera Marka Strąkowskiego na język współczesnego teatru. Siedmioro aktorów odegra etiudy inspirowane tekstem poematu i angażujące widzów do czynnego uczestnictwa w akcji. Nawiązanie interakcji aktorów z publicznością sprawi, iż odbiorca stanie się zarazem współtwórcą spektaklu. Aktorzy biorący udział to: Dominika Ciurzyńska, Magdalena Nieroda, Jowita Popow, Arkadiusz Starzykowski, Katarzyna Topolska, Dorota Wiśniewska oraz Magdalena Żeno.

 

Materiałem wyjściowym do realizacji filmu animowanego pt. „Panoptykon” stały się obrazy. Autorami filmu są: Marek Strąkowski – reżyseria, Jakub Romanowicz – animacja, Jacek Strzelczyk – muzyka, Agata Dąbrowska – montaż.

 

„Bal w Operze” w całości drukiem ukazał się w roku 1982, 46 lat po napisaniu. Powstały w okresie sanacyjnego reżymu, nie mógł liczyć na przychylność władzy, zwłaszcza, że celowo i z premedytacją obrażał i lżył jej elity. Bo widział Tuwim zło, które unicestwia człowieka. Elitarność zła jest patologiczna. Zdegenerowane elity są realnym złem, złem niegodziwym. I to jest główny powód, dla którego wszystkie elity z kolejnych epizodów Rzeczypospolitej nienawidziły „Balu w Operze” (…). A zło – jak twierdził Empedokles – jest wyrazem nienawiści. Zło jest również uniwersalne. Miarą jego uniwersalności jest umiejętność fabularyzacji. Zło opowiedziane podlega transpozycji zwrotnej: słowa w obraz i obrazu na słowo. Stworzony przez Juliana Tuwima obraz to piekło. Ale to piekło, to nie inni. W tym piekle zło jest filisterskie, kiczowate i banalne. Wyraża się w żałosnej pompatyczności błazna i śmiesznej bezradności grzechu. Parafrazując Tomasza z Akwinu można stwierdzić, że im bardziej jakaś rzecz realizuje swoją prawdziwą naturę, tym bardziej można ją nazwać złą. Tuwimowskie piekło-Polska jest królestwem absurdu, bufonady, surrealizmu, prymitywizmu, wstrętu i ekskrementów. To krajobraz moralnej dewastacji i obłędnej rozpaczy. Pozbawione zasad etycznych elity mają przewagę nad łatwowiernymi idealistami wszelkiej maści. Cierpienie „ludu” upewnia go, że nadal istnieje, i że cel jego istnienia nie jest kłamstwem. Kłamstwem jest złudzenie elit, które wierzą w swoją duchową wyższość. Brak refleksji, która nie rodzi lęku sprawia, że wszystkie rzeczy wydają się swoją własną parodią.

 

Marek Strąkowski, fragment wstępu do katalogu „Obraz. Słowo. Tuwim”

 

Projekt dofinansowano ze środków Narodowego Centrum Kultury w ramach Programu Narodowego Centrum Kultury - Kultura - Interwencje.

Patronat medialny


Poland Art TVP Łódź
ART INFO - kolor radio łódź
Kalejdoskop Plaster lodzki


lodz kreuje rgb